Abruko Tallinn- Hanko finland

De muziekgroep bestond uit meest Esten en in ieder geval een Ierse gitarist/zanger. De muziek was prachtig en wat ze eromheen vertelde voor ons niet te verstaan. Toch erg genoten. Vanaf de vaste wal en van het eiland kwamen wel zo'n 80 tot honderd mensen naar het zgn. Cultureel centrum, een verbouwde schuur met veel glas en houten lange banken. De muziekgroep kwam in een gerestaureerd inheems klein vracht zeilvaartuig.
Op het eiland wonen nog maar 11 oude mensen permanent. De meeste huizen zijn nu vakantieverblijf. Het had de hele dag geregend en de wegen waren modderig. Het was net droog toen we naar het concert liepen. Van alle kanten kwamen de toehoorders aangelopen. Een heel gezellige sfeer.
Gelukkig is het de volgende dag, vrijdag 13, droog en staat er een mooi windje om verder te trekken. We hebben dan Koïgusto op het lijstje staan. Als we daar aankomen blijkt het haventje niet meer te bestaan. Wel een nog mooi beschutte plek achter een dijkje, verder omzoomd door bos en kleine eilandjes. Er broeden sterns en we zien brandganzen en zaagbekken met jongen.
Van de haven rest alleen nog een paar meerboeien. Als we aan een vastmaken en kijken of die ook houdt, slepen we hem zomaar twintig meter verder. Een andere kan volle kracht achteruit wel doorstaan na het vastmaken met de nieuwe meerboei haak; jawel! Het is een prachtige rustige zonnige avond, heel vredig een paar vissers, en een paar wandelaars. Wij blijven aan boord want de meerboei ligt te ver van de kant. En de bijboot oppompen is ons te veel werk.
's Nachts trekt er een onweersbui langs. Ik wordt wakker van wat gerommel en bliksemflitsen. Annet slaapt er doorheen. Altijd een beetje eng gevoel als zo'n bui overkomt, we liggen alleen en onze mast is wel gevoelig voor bliksem. Als we zaterdagochtend vroeg vertrekken is de lucht nog schoon. We liggen zo beschut dat we geen idee hebben dat het ''buiten'' vrij hard waait. We zeilen halve wind de baai uit en moeten na een uurtje hoog aan de wind in noordoostelijke richting. We willen naar Virtsu de veerhaven op het vaste land. Dan merken we pas hoe sterk de wind is; we reven en boksen tegen de golven op. Hard gaat dat niet en we zetten de motor maar bij. Uiteindelijk neemt de wind wat af en ruimt, waardoor we lekker zeilen en flink opschieten. Virtsu is geen prettige haven, hebben we gehoord, veel lawaai van de veerdienst en weinig plek. We besluiten om direct maar door te gaan naar Haapsalu zo'n dertig mijl verder. Als we een tijdje op weg zijn begint letterlijk het gedonder. Een stevig onweersbui trekt over ons heen. Het trekt helemaal dicht van de regen en we varen met gestreken zeilen op de plotter langs de vaarroute. Gelukkig is het niet druk. 's Avond bij het afmeren in Haapsalu trekt er weer een bui met heel harde wind over ons heen. Het lukt niet om de hekboei op te pikken, zo danst die in de golven. We drijven zijwaarts af, gelukkig helpt de havenmeester ons en is er plaats om langs de steiger af te meren. Twee Duitse jachten was het in de bui hiervoor net zo vergaan.
Haapsalu is een mooi stadje, met een prachtige promenade langs het water. Veel mooie huizen die zo langzamerhand in stijl zijn of worden gerestaureerd. We fietsen zondag het stadje in om boodschappen te doen, de meeste winkels zijn open. In het centrum stuiten we op een wel 1 kilometer lange stoet van Amerikaanse Oldtimers uit de jaren '60. Die zijn hier geliefd. Er wordt luid geclaxonneerd en de inzittende zwaaien vol trots naar het publiek. In een paar auto's zitten jongens die met zo'n grote Amerikaanse slee gaan ''gummen'' (gas geven en de handrem aantrekken?) de straat staat vol rook van de schurenende banden over de straatkeien en het asfalt. De winkeliers doen hun deuren er voor dicht. Ik weet niet of iedereen het wel zo waardeert, wij in ieder geval niet.
Haapsalu heeft een prachtig houten gerestaureerd stationgebouw en er staan mooie oude, eveneens gerestaureerde rijtuigen en locomotieven. Er is geen treinverbinding meer en het emplacement is uitsluitend als openluchtmuseum ingericht. Het stationsplein is nu busstation. Als we terug fietsen naar de haven worden we overvallen door een plensbui. Het is gelukkig warm weer en de korte broek en t-shirt zijn zo weer droog.
We krijgen nog twee mooie haventjes net om de bocht van de noordoostelijke punt van het vaste land. Dirhami en Lohasalu. Ze liggen in een landelijke omgeving, mooi beschut met een zandstrand er vlakbij. Deze havens zijn modern ingericht met nieuwe steigers, havengebouwen en restaurant.
In Dirhami is het water zo helder dat ik kan zien dat het ophaalbare roerblad niet loodrecht naar beneden staat. Dat vermoedde ik al. Normaal gesproken trekken we het met een neerhaler recht, maar kennelijk klemt er iets. Het is mooi weer dus ik trek de zwembroek aan en stevige sandalen. In het water, me vasthoudend aan de zwemtrap kan ik het roer een paar flinke trappen geven zodat het weer rechtstaat. De neerhaler kunnen we nu strak fixeren. Het stuurt nu weer super licht. En ik heb voor het eerst gezwommen; lekker water? Mwa.
In Lohasalu ligt een nederlands jacht,ook nog Toerzeilers, maar niet fanatiek, het is de Plons (Elan 43) van de familie van den Broek. We worden direct uitgenodigd voor een ''bakkie'' en we kunnen weer even Nederlands praten.
Naar Tallinn is nog maar een kort ritje, 22 mijl. We meren woensdag 11 juli af in Pirita een buitenwijk, in de Kahlev verenigingshaven, naast de Olympische jachthaven van de spelen in 1980 in Moskou. Het is een prima haven met goede voorziening en de ICCY houdt er haar clubrally. Er is weinig plaats, maar we kunnen twee nachten blijven liggen. € 20,- per nacht incl. douches, internet etc. Er komt vrijdag nog een groep wedstrijdzeilers en dan moeten wij verkassen naar de Olympische haven, dat is een en al vergane glorie, slecht onderhouden.. De toiletten zijn groezelig en douchen kun je bij de tennisclub doen, maar dat kost dan € 3,- en het havengeld is maar twee euro minder is als in de Kahlevhaven. Bovendien is deze haven niet afgesloten voor publiek, we horen van een schipper dat er die nacht tevoren is ingebroken op een luxe moterjacht. Veel apparatuur gestolen, terwijl de bemanning benedendeks lag te slapen.
We gaan de eerste avond direct met de bus even de stad in. Heel gezellige binnenstad met overal terrassen in de straten. De binnenstad is zeer pittoresk, mooie gebouwen, pleinen en kerken. We wilden ook even kijken hoe de City marina er uit zag; midden in de stad. Een mooie haven, maar helemaal vol omdat er een club Deense jachten ligt dat over twee dagen in konvooi naar ST. Petersburg vertrekt en er is veel lawaai om heen nu er een ''cultureel'' programma is georganiseerd. D.w.z. Kermis om de hoek en veel muziek tot diep in de nacht. We kunnen het zelfs in Pirita 's nachts horen (5 km verder op) Bovendien kost het daar € 35,-!
Het weer is niet denderend, eerder donderend! af en toe onweer en plensbuien. Toch gaan we op de fiets naar de stad. We kunnen de fietsen opgevouwen kwijt bij de VVV en maken onder leiding van een engels sprekende gids een wandeling door de stad. Ze vertelt veel over de geschiedenis van Tallinn. De Baltische staten zijn eeuwen lang een speelbal geweest van o.a. Rusland, Zweden en Duitsland. De langste periode dat Estland een vrij land is, is nu plm. 22 jaar! De wandeling eindigt onder een luifel vanwege onweer en stortregen. We gaan maar naar een pizzeria om de bui over ons heen te laten gaan. Maken nog een korte wandeling door de stad en dan komt de volgende bui.Nu koffie met gebak en dan wordt het redelijk droog, zodat we terug kunnen fietsen.
Vrijdag 13 juli bezoeken we een leegstaande grote gevangenis die tot 2002 nog in gebruik is geweest. Ze hebben er niet veel van gemaakt, het is er een zooitje, na sluiting is er veel vernield en alles is blijven liggen, zoals alle oude apparatuur van het ziekenhuis gedeelte. Dit moet een verschrikkelijke gevangenis zijn geweest. Mensen werden er opgehangen, het valluik in de ophangkamer was nog in takt. Maar veel gevangenen werden ook met de injectienaald gedood, begrepen we.
Dit gebouw zou eigenlijk gerestaureerd moeten worden om goed te kunnen laten zien hoe men met mensen omging. Vaak politieke gevangenen! Dan is het leuker om het kunstmuseum te bezoeken; we fietsen er weer tussen de buien door heen. Redelijk dicht bij onze haven in een mooi park. Er is toevallig een expositie van de kunst collectie van Jef Rademakers (nederlandse film/televisieproducent). Hij verzamelt romantische schilderkunst uit de 18e 19e eeuw. Zijn collectie is ook in de Hermitage in St. Petersburg geweest.Heel mooi om die landschappen uit vorige eeuwen zo naturalistisch geschilderd te zien. Het museum is een prachtig modern gebouw dat mooi in het landschap is ingepast.
's Avonds komen Roswitha en Bernd van de Alegria voor een biertje; vanaf de eerste Poolse haven tot hier hebben we vrijwel met elkaar opgevaren. We hebben net als zij besloten om Helsinki rechts te laten liggen. We zijn de steden een beetje zat en verlangen naar een meer natuurlijke omgeving. Het scherengebied trekt.
Zij steken morgen over naar Finland naar een haven iets westelijker van Helsinki en wij willen nog wat westelijker, naar Hanko zo'n 62 mijl. Zaterdagochtend 8 uur varen we aan de wind weg met gereefd grootzeil. Het schiet de eerste drie uur lekker op, dan zakt de wind in en blijven de golven ons tegen werken. Dus motor bij en vissermannen.(grootzeil blijft staan fok er af en motor aan) We komen om 19.30 uur aan in Hanko. De zuidelijkste havenplaats van Finland. 4 uur gezeild van de 11 uur.
Inmiddels liggen we al in Mariehamn, Alandeilanden en we steken vanmiddag over naar Zweden. Het regent nog, maar het zal opklaren en de wind blijft Noord 4 bft. Dus gunstig voor de oversteek van ruim dertig mijl.
WE HEBBEN DE AIS NU MEESTAL AAN STAAN EN JE KUNT ONS VOLGEN OP;
www.shipfinder.com zoek bij Glinder of mmsi nr. 244070108

volgende keer de foto's want het lukt niet en we moeten vertrekken.