klaipeda naar saareema estland

LET OP: DE FOTO'S STAAN BIJ DE VORIGE REIS. ik krijg het niet voorelkaar om ze te verplaatsen naar deze reis

Klaipeda-Saarema (Estland)
28 Juni is de depressie wel helemaal voorbij en gaan we een deurtje verder. We hebben de verwaaidagen goed doorgebracht. o.a. Stad verkennen,boodschappen en diesel halen op de fiets,we hebben maar een kleine tank van 80 liter dus moeten wel steeds aanvullen, maar het is goed te doen.
Er wordt hier veel geïnvesteerd in de opbouw van het land en de bevordering van toerisme. De havenmeesters zijn nog niet zo goed thuis in Engels of Duits, veel praten met handen en voeten. Er staan een paar mooie gerestaureerde gebouwen, nu ingericht als hotel. De Rotary heeft er ook een kamer, we merken het als op een avond een stuk of 15 luxe auto's worden geparkeerd.
Er is een beelden park in de stad met veel oude hoge bomen. Het is een merkwaardige mengeling van beelden, die allemaal in de jaren 80 zijn gemaakt. Je vraagt je af wat de opdracht van dit project was. Bij ons zie je merels in het park, hier zijn dat de kramsvogels die nu hun jongen voeren.
Met de bus gaan we een dag naar Nida. Het ligt halverwege op de Kuhrische Nerung, een ongeveer 100 km lange smalle landstrook van Klaipeda zuidwaarts tot in de Russische enclave Kalingrad. Aan de ene kant de Oostzee en aan de andere kant een meer van van zo'n 1 tot 5 km breed. Het Kuhrische haf. In de vogeltrektijd zijn hier veel vogels te zien. Er is aan de landzijde van het meer een |ornithologisch station.
De plaats Nida ligt aan de voet van een immens hoog wandelend stuifduin. In het verre verleden zijn de bewoners daar ook al eens vertrokken en is het dorp onder gestoven. Nu is het een geliefde badplaats. Mooie stranden en veel dennenbossen (waar blijven nu de kruisbekken?) vanaf een uitkijkpost op het hoge duin zien we de grens met Rusland op ca. 2 km. Door het water van het haf loopt een gele tonnenrij om de grens aan te geven.
Het is nog winderig weer en de kitesurfers profiteren ervan. Rond Nida zijn de stranden ingedeeld in vakken: uitsluitend voor dames, gemengd, voor heren en voor naaktrecreatie. Alles keurig met borden aangegeven. Mannen mogen wel over het dames strand lopen, als ze maar aan de waterkant blijven en zich netjes gedragen. Maar kijk niet gek op als de oude dametjes je toch willen verjagen(staat in de gids). Het is nu geen zwem weer dus we lopen door alle ''vakken'' heen.
Van Klaipeda naar Liepaja: heel hoge golven bij de havenuitgang, daarna 30 mijl nauwelijks wind en wordt het mistig. Gelukkig kunnen we onze koers goed volgen op de plotter. Toch wijken we een beetje teveel van de koers af, en plotseling doemt er op 50 meter een hoge muur voor ons op; jw maakt direct een haakse bocht zeewaarts en dan volgen we de havenpier tot het groene baken van de ingang. Daarna stuurboord uit en we zijn veilig binnen; en de zon breekt door.
Liepaja ligt in Letland, een redelijk grote haven, waar we aan een ponton voor een groot hotel afmeren. Hotel en haven zijn onder hetzelde beheer, dat heeft als voordeel dat we in de lounge kunnen internetten.( vooral prettig om de weersverwachtingen te bekijken) Het is een muziekstad, maar we treffen het nu niet want er zijn geen optredens. We maken een fietstocht van wel drie uur over nieuwe fietspaden die soms zomaar ophouden, door een dicht bos en langs een Russisch-Orthodoxe kerk die gerestaureerd wordt. De typische ui-vormige torens glimmen als goud! (geen idee of dat ook bladgoud is). Ook hier weer een en al wederopbouw. Na een ligdag houden we het voor gezien en zaterdagmorgen om een uur of zeven vertrekken we naar Ventspils. Op de kade is een café waarvoor een grote groep jongelui, veel straal bezopen het einde van hun stappersavondje hebben. Ook hier is de drankindustrie op een of andere manier in staat om dat stoer te doen lijken.
Ventspils weer 60 mijl verder op. Het is een prachtige zeildag, een mijl of 5 voor de haven is de wind op en moteren we de haven binnen. We moeten hier de ring van een boei oppikken en de achterlijn door de ring halen, de lijn blijkt te kort en dus kan de voortros niet aan de kade vastgemaakt worden. Het geeft op z'n zachts gezegd enig heen en weer geroep, tussen ons en de mensen aan de wal die behulpzaam willen zijn. Maar het lukt, als we de lijn verlengen. Het logboek vermeldt ''Oei, oei een meerboei” dan weten wij het wel.
Naar onze mening is de ontwikkeling van de jachthaven blijven steken. De wifi doet het niet, de douches enzo zijn groezelig en het gezellige cafeetje wat er volgens anderen zes jaar geleden was staat er troosteloos bij. Havenmeesters die geen woord Engels of Duits spreken.
Het strand is om de hoek en dat is veel en veel beter geoutilleerd. Allerlei voorzieningen voor jong en oud. De stad is schitterend opgeknapt, de wegen perfect om te fietsen, een prachtige promenade langs de rivier de Vente en een mooi park. Bij de toeristen informatie kunnen we internetten. Er staan nog veel mooie houten huizen, sommige al gerestaureerd, anderen wachten er nog op. Kleinere zijstraten zijn nog veel met kop-keien geplaveid. We houden er één ligdag.
3 Juli op weg naar Estland. We gaan niet naar Riga. Het is nogal een omweg en we hoeven ook niet alle steden te zien. Bovendien horen we van anderen dat Tallin minstens zo mooi is en compacter. We varen door de Golf van Riga. Na ruim 40 mijl mooi zeilen meren we af op een landtong van het grote eiland Saareema (Estland). In het kleine haventje Montu en er staat een groot bord: “Port-fee 16 €. Dan weten we dat ook weer. Hier is de euro 2 jaar geleden ingevoerd. Nu is het een vredig haventje in een mooie omgeving. Geen voorzieningen overigens. Bij oostenwind moet je hier niet zijn.
De volgende morgen naar Roomasare een particuliere haven zo,n 15 mijl verder op. Vrijwel geen wind. We varen met 5 jachten op die ook in Ventspils lagen. Een er van; de Alegria een Duits jachtje vaart al vanaf Kolobrzeg vrijwel gelijk met ons op. We maken foto's onderweg van elkaar, die we 's avonds in de haven uitwisselen. In de haven hadden we volgens een vaargids een watersportwinkel moeten aantreffen. Maar die is alweer opgeheven en in het nabijgelegen Kuresaare neergestreken. . Er ligt een mooi fietspad naar Kuresaare, in de bermen overweldigend veel wilde bloemen, grote blauwe campanula's, orchissen etc. Annet houdt niet op met foto's maken. Kunnen we later determineren met de ouwe sokken.
En wat kopen we natuurlijk bij de watersport zaak? Een meerboei haak. (voor bijna 70,-€, zullen we geen ring meer missen)).
Vandaag 5 juli liggen we in een piepklein haventje met alle voorzieningen, het internetsignaal is zo sterk dat we het aan boord in de kajuit kunnen ontvangen. Je kunt dit eiland alleen met een klein voetveer bereiken. Er staan misschien twintig/dertig huizen/boerderijen en er is een cultureel centrum waar vanavond een Ierse muziekgroep optreedt. Dit en het slechte weer zijn redenen om nog een nachtje te blijven liggen.